Dagbegeleiding Charim viert 20-jarig bestaan

WOUDENBERG Het was afgelopen vrijdag groot feest bij de dagbegeleiding van Charim op de Schans. Alle bezoekers mochten vanwege de feestvreugde een familielid meenemen waardoor de zaal op de Schans flink vol zat. Ook de achttien vrijwilligers, oud-vrijwilligers en andere belangstellenden waren aanwezig. Anneke Schiphorst zorgde voor zang met gitaarbegeleiding.

Van de mensen die echt bij het eerste begin aanwezig waren, zijn er al velen overleden. Sommige bezoekers en vrijwilligers komen jarenlang en anderen korter. Redenen voor een indicatie voor deelname kunnen eenzaamheid, behoefte aan structuur, een beperking of ontlasting van de mantelzorg zijn. De sfeer is onderling erg positief en stimulerend.

Ooit startte de dagbegeleiding in Groenewoude en later in een appartement aan de Vermeulenhof. Na een paar jaar verhuisden ze naar de directiekamer van de oude Rabobank. Daar hadden ze zoveel ruimte ter beschikking dat er zelfs jeu de boules gespeeld kon worden.

Bij de foto's van de afgelopen twintig jaar valt op dat er veel uitstapjes gemaakt zijn naar de Keukenhof, de dierentuin, de zandsculpturen, Ouwehands dierenpark, de Oudheidkamer en de Groentehof. Ook werden er vele feestjes gevierd: verjaardagen van bezoekers of vrijwilligers, bruiloften, jubilea, kerst, Koningsdag en Sinterklaas.

Geregeld kwamen schoolklassen op bezoek om te zingen, pannenkoeken bakken of met presentjes. Vaak zijn er activiteiten rond een thema zoals de lente, de winter of het huishouden van vroeger of worden er spelletjes of gym gedaan. Er wordt geknutseld, bingo of aan bloemschikken gedaan. Elke dag kent naast de activiteiten een vast ritme met koffiedrinken, kringgesprek, een warme maaltijd en een rustmoment.

Marg is één van de vrijwilligsters. ,,Vroeger kwam ik hier met mijn man. Toen hij overleed werd ik vrijwilligster omdat het hier zo gezellig is." Een opvallend verschil met twintig jaar geleden is dat bezoekers nu met hun voornaam aangesproken worden en vroeger met meneer of mevrouw. Juist ouderen horen nooit hun voornaam meer en op deze manier voelen ze zich de persoon die ze waren.