Gevochten voor vrede en vrijheid
28 november 2022 om 08:07Afgelopen vrijdag vond in Woudenberg de jaarlijkse veteranenbijeenkomst plaats die wij samen met de gemeente Renswoude en Scherpenzeel bij toerbeurt organiseren. Een moment om onze veteranen te eren, te waarderen en de gelegenheid te bieden om, samen met hun naasten, elkaar te ontmoeten. Dit keer met een bijzondere rol voor het Veteranen Search Team.
Het was voor mij de eerste keer dat ik onze veteranen mocht toespreken. Een hoogtepunt als u het mij vraagt. Het is allerminst vanzelfsprekend om de wapens op te pakken en bereid te zijn om jouw eigen leven te geven voor vrede en vrijheid. Want dat is voor mij toch wel de kern van de zaak. Zeker ook voor achterblijvende familie en andere naasten. Niet weten of jouw dierbare wel terug zal komen, het nieuws in de gaten blijven houden en hopen dat je elkaar weer terugziet.
Tijdens mijn toespraak bleek mijn betrokkenheid op te vallen en naderhand werd mij de vraag gesteld of ik misschien zelf een veteraan in mijn naaste familie had. ‘Nog niet’, was mijn antwoord. Mijn lievelingsbroertje, elf jaar jonger dan ik, wordt op dit moment opgeleid tot marinier. Hij slaat zich er goed doorheen. Komende week is hij op de helft en krijgt hij zijn baret. Als zus ben ik ongelooflijk trots op hem, maar tegelijkertijd vrees ik de dag dat hij mij vertelt dat hij op uitzending gaat. Dan breekt mijn hart in duizend stukjes. Trots en vrees gaan dan hand in hand. Dat alles schoot door mijn hoofd en blijkbaar klonk dat door in mijn woorden.
Het kameraadschap dat veteranen vaak voelen, kwam in volle omvang tot haar recht tijdens de presentatie van het Veteranen Search Team. Ontstaan tijdens de zaak Anne Faber en uitgegroeid tot een professionele organisatie met 2500 vrijwilligers die bij nacht en ontij bereikbaar zijn om op verzoek van de politie te zoeken naar vermiste personen. Drie Woudenbergse veteranen zijn inmiddels actief als vrijwilliger en er was vanuit de zaal zeker meer animo om bij te dragen aan hun goede zaak.
De middag werd afgesloten met een informeel samenzijn en het delen van ervaringen. En éen meneer zal mij zeker bijblijven. Hij heeft een traumahulphond en heeft dankzij deze hond zijn leven teruggekregen. Ongelooflijk bijzonder! Want laten wij vooral niet vergeten dat het moedig is om militair te zijn, maar dat het dikwijls ook zijn sporen nalaat. Dan is het aan ons om er voor hen te zijn en hen niet in de steek te laten.