‘Van blauwtje tot nieuwe adonis’

31 oktober 2022 om 14:24

Deel 16F

Het vorige hoofdstuk eindigde met een beschrijving van de families Van Wieringen en Van Elten op het grasveld naast De Schans.

ZIJDEN KOUSEN Naast haar zit Tine van Elten die op onopvallende wijze toch iets van haar zijden kousen wil laten zien. Het type japon, eveneens de motieven rond de open ronde hals, accentueert enigszins haar mollige verschijning hoewel haar verschijning niet zonder meer onder de Rubensvrouwen kan worden gerangschikt. Haar vriendelijk gezicht straalt een bepaalde mate van vrolijkheid uit. Deze japon van de couture hobbezak kan echter niet verhullen dat de kwaliteit, ontwerp en coupe van haar brassière inferieur was aan die van de achter haar zittende Annie. Ook Tine was gek op sieraden die haar vingers, polsen, nek, haar en sluiting van haar japon suggereren.

Ander foto’s waarop Tine’s verschijning valt te ontwaren valt op dat de verdere keuze van haar japonnen veelal licht en vrolijk van snit en kleur, maar ook modieus zijn met voor die tijd verhoogde tailles.

Tenslotte dochter Tineke van Elten die languit liggend quasi geïnteresseerd met haar hand onder haar kin het vogeltje observeert. In het krulhaar draagt zij een hoofdband die in die tijd een modetrend werd net zoals de kort hangende rok die, eigenlijk ongegeneerd voor die tijd, haar blote benen lieten zien tot aan smetteloos witte sokjes die hun einde vonden in bescheiden gehakte schoentjes met sluitbandjes. Het zal voor altijd een groot geheim blijven wat zij in haar rechterhand houdt. Wat kon een vierkantig langwerpig doosje herbergen.

VERKERING Rond haar twintigste levensjaar kreeg Jo van Wieringen verkering met een Rotterdamse domineeszoon. Op het moment dat die jongen twee jaar gestudeerd had en plotseling weer een andere studierichting wilde dacht Jo: ,,Nee, dat wordt niks”. En aldus werd de verkering subiet verbroken. Daarna is Jo weer een paar jaar gewoon thuis geweest.

Vaak was het met familie, vrienden of kennissen gezellig bivakkeren langs de waterkant van de Schans met name op het talud van de inmiddels aardig geërodeerde maar al wel van diverse bomen voorziene courtines. Zulke bijeenkomsten toonden aan dat het immer een relaxed en gezellig komen en gaan van vrienden en kennissen was met namen zoals Ger Rijkmans, Sibo Zwierstra, de Cramertjes, Bertha Houtzager, Fokko Aberson, Willem van den Donker en Lou Troost.

De enige bebouwing vlakbij was de oude orangerie van Geerestein aan de overkant van de zuidoostelijke bocht van de schansergracht; vroeger de boerderij De Schans.

EIKENBOMEN Opvallend was dat begin 20ste eeuw dikke eikenbomen stonden aan de buitenkant van de courtines op korte afstand van de waterkant. Die hadden er in de tijd dat de courtines operatione el waren beslist niet gestaan. Maar ja, in een periode van zo’n kleine driehonderd jaar kan er heel wat veranderen en bijgroeien. Aan de andere kant van de gracht, dus langs het Schanserwegje was juist enige jaren daarvoor nieuwe aanplant van eikenbomen gedaan. Dit zijn waarschijnlijk de bomen die er anno 2021 nog steeds staan.

Jootje kon het in de tijd dat ze thuis was prima met haar broer Kees, die inmiddels als arts was afgestudeerd, vinden. Deze trad echter op 13 december 1923 in het huwelijksbootje met Agnes Johanna Meijboom, die voor de nazaten tante Jes zou blijven heten. Kees was op een gegeven moment thuisgekomen met de boodschap: ,,Zo, ik ben verloofd”, tot verbijstering van zijn moeder en oma Suze. Kees zou zich als huisarts met zijn kersverse echtgenote Jes in Loosdrecht vestigen, waarbij hij de praktijk van zijn schoonvader overnam.

Zo! Klaar is Kees moet hij letterlijk en figuurlijk hebben gedacht.

TACTIEK Het op de Schans bij haar ouders bivakkeren heeft Jo volgehouden totdat de vier jaar jongere Jan Renes uit Scherpenzeel om de hoek kwam en vervolgens, in de wetenschap dat er op de Schans een meisje beschikbaar was, een eigen tactiek gebruikte om dat meisje waarop hij zijn zinnen had gezet, te vragen en tenslotte tot vrouw te verwerven.

(vervolg in deel 17)

Bronnen: A.C. Woldringh-Renes, Fotoarchief Van Wieringen, Fotoarchief Oud Woudenberg