‘Een jeugd berstens vol sentiment’
14 oktober 2022 om 08:46Deel 16B
Op 26 juni 1908 is Nico als commissaris herkozen van de In- & Export Maatschappij in Amsterdam. Naast zijn rentmeesterschap had hij nog steeds heel wat om handen.
ACTIEF RENTMEESTER De voorgaande gebeurtenissen vonden plaats in een tijd dat Henk van de Wetering aan de Poort de naam Bondshotel mocht voeren. Dat betekende een link met die A.N.W.B., de club die Nico zo na aan het hart lag. De enige overgebleven freule op Geerestein vond het wel mooi, zo’n vooruitstrevende rentmeester! Hoewel zij zelf nog steeds per koets naar het badhuis op Klein Geerestein ging in plaats van met een modern vervoermiddel in de vorm van een automobiel, zoals bijvoorbeeld een Panhard-Levassor uit die tijd, een simpele Minervette of een oer-Nederlandse Spyker. Doch dat zou weldra veranderen.
De jonge Jo van Wieringen leefde het leven van oude mensen. Er was hulp in de huishouding genoeg. Vader en moeder konden het zich veroorloven zich op gezette momenten terug te trekken en deden ’s middags een dutje; oma Suze eveneens. Dus de jonge Jo dutte ook.
PUBERTIJD Toen Kees en Jo naar het hoger onderwijs gingen kwam er wat meer leven in de brouwerrij. Dat schijnt zo te zijn in gezinnen waar ze de puberleeftijd bereiken. Niet dat Kees en Jo zo onvoorspelbaar in hun gedrag waren want zij leefden in een periode waarin de pubertijd vijf jaren later in trad dan in de middeleeuwen het geval was! Het woord puber komt van pubescere, wat ‘bedekt met haar’. Nou, dat hadden Kees en Jo wel.
Van poseren hield Jootje wel was al eerder geconstateerd. Was het niet te krap op een stoel, dan wel met de kraplap, een Zuid-Bevelandse muts of met een wijde jas en een ruime hoed op. Maar altijd dat gereserveerde gezicht.
Thuis liet Jo zich altijd afbeelden met degelijke rechtuit rechtaan jurken die in niets leken op de modieuze trends van de jaren 1915 tot 1920 met rechte enkellange zomerjurken van vogel- blad- en bloemmotieven gedessineerde stof, kragen van contrasterende punten, ruime aangerimpelde tailles en rokken of geplisseerde jurken. Wel deed zij mee met de lakenstof rokken. Tijdens een fotosessie buiten de deur wilde zij nog wel eens modieuzer tonen zoals die en keer met een verticaal gestreepte mantel met opzetzakken, afgezet met reuzenknopen en geflankeerd door een pothoed met brede rand. Maar oh die gereserveerde blik!
Verder zal nog een keer op Schansermode worden ingegaan in een hierna komend deel bij de foto’s die gemaakt zijn rondom de latere bruiloft van Jo.
HET ROOSJE VAN JO Op de Schans was ook een huisknecht. Hij heette Hendrik van Ingen. Een heel trouwe man die er ook erg lang is geweest. Hij legde iedere morgen een roosje op de fiets van de jonge Jo als ze met de trein vanaf het station Woudenberg-Scherpenzeel met de trein naar School ging. Ooit op een dag zat ze in de trein met de burgemeester van Rhenen Gerrit Johan Anne Schimmelpennick, die zei: ,,Wat heb je daar voor een mooi roosje? Mag ik het hebben? Ik heb vandaag een bruiloft en zou het graag in het knoopsgat van mijn revers willen dragen”. Zo verwisselde het roosje onverwacht van eigenaar.
Spijtig genoeg had later de drank bezit van Hendrik van Ingen genomen. Op een gegeven moment werd hij dronken gevonden in het rozenperk op de Schans en is hij vervolgens opgenomen geweest.
Naast de koetsier was er ook een tuinjongen op de Schans in de persoon van Van der Wiel. Deze zou later maatschappelijk opklimmen en samen met ene Roelofsen de kettingkastenproductie van Meerbeek overnemen en de Roelewiel stichten.
ROEIBOOTJE Tussen het huis en de stal was een open doorgang naar de oostelijke gracht. Aan het eind daarvan was een houtentrap die naar een vlonder vlak boven het water van de gracht leidde. Vandaar was het mogelijk om met een roeibootje of een kano de schansergracht op en af te varen. Ook zal daar in het verleden water zijn geput of misschien zelfs wel de was gedaan.
(vervolg in deel 16C)
Bronnen: A.C. Woldringh-Renes, FotoarchiefVan Wieringen, genealogieonline.nl
Foto:
