‘Kort terug op het vertrouwde nest’
8 september 2021 om 15:06Deel 22B door Ot Beigelsteijn
De oude tabaksschuur was niet meer voor het beoogde doel in gebruik. De tabaksteelt was voorbij. Er werd wat hooi en stro opgeslagen en de grote hoge deuren aan de zijkant die op de binnenplaats uitkwamen boden de mogelijkheid er grotere voertuigen in te parkeren. Sommige spanten stonden op het punt het te begeven.
De ondermuren bestonden uit een frame bestaande uit palen en latten met twijgen en stro dat was aangesmeerd met cement en kalk. Een zwakke en kwetsbare constructie. In het steegje werd regelmatig gevoetbald en wanneer de bal hard tegen de muur kwam was het resultaat al snel een gat. Dirk van Kolfschoten vond dat niet zo leuk en verbood deze voetbalspelletjes regelmatig met bewoordingen die niet voor vermelding en herhaling vatbaar zijn. Willem en Mien waren inmiddels teruggekomen.
Daarbij verdween Reijertje uit beeld want zij had een nieuwe relatie gevonden in Hendrikse, waarmee zij later ook is getrouwd. Mien ging de honneurs in het winkeltje waarnemen. Opnieuw prijzen uit het hoofd leren. Mientje achter de toonbank en vanaf dat moment Willem op de strontkar. Maar niet voor lang. De strontkar werd spoedig afgeschaft en de gierput werd nu mechanisch middels een giertank achter een tractor, maar wel van een loonbedrijf, leeggezogen.
Zij hebben dit nog een jaar of tien volgehouden totdat het moment kwam waarop het met haar vader Dirk minder werd en hij daardoor ook meer verzorging nodig had dan Mien, ook met behulp van haar dochter Corry, hem kon bieden.
Dirk van Kolfschoten is op woensdag 16 december 1964 overleden. Hij was toen 90 jaar oud en had zijn Kee bijna 35 jaar overleefd.
Niet lang daarna had de AMRO bank (fusie in 1964) interesse in het pand. Omdat Willem inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd had bereikt was dit een lot uit de loterij. De boerderij werd verkocht en er verrees op diens plaats een nieuw bankgebouw. Mien en Willem verhuisden naar een huis aan de Maarsbergseweg. Het daar aanwezige tuinhuis droeg de naam ‘Wienje Wanje’ naar de aloude veldnaam van het stuk land ten oosten van het kavel en langs de Randweg.
Zij hebben er nog een respectabel aantal jaren gewoond tot de kwade dag op 12 september 1985 toen Willem bij het oversteken door een auto werd aangereden en de harde klap niet overleefde. Mien is elf jaar later gestorven op 20 januari 1996. Zij was toen 97 jaar oud.
Het bijzondere is dat ook Reijertje met 94 jaar heel oud is geworden. Zij overleed in het bejaardenhuis in Woudenberg op 19 augustus 1996.
(vervolg in deel 23)
Bronnen: W.A. Hoek-van Kolfschoten, Archief Oud Woudenberg