‘Het voelt alsof de cirkel rond gemaakt wordt’

26 augustus 2021 om 06:41 Mensen

WOUDENBERG Als speelster was deelname aan de Paralympische Spelen onmogelijk. Maar acht jaar nadat Ilse van de Burgwal zelf als rolstoelbadmintonster stopte, maakt ze haar Olympische droom alsnog waar. Vandaag vertrok de Woudenbergse als bondscoach van de para-badmintonploeg naar Tokio.

Op corona laten testen in Nederland, de koffer inpakken, voorbereiden op de lange vlucht naar Japan. ,,Qua kleding is het gelukkig heel makkelijk”, lacht Ilse van de Burgwal. ,,In Japan wordt van mij verwacht dat ik de kleding van TeamNL draag.” 

Oók op het programma, een dag voor vertrek: een laatste training met pupil Megan Hollander. ,,De eerste twee dagen na aankomst kunnen we nog niet terecht in de hal waar het badmintontoernooi wordt gespeeld. Daarnaast hebben we afgelopen weekend ook niet getraind. Om die reden doen we maandag nog een goede training”, legde Van de Burgwal afgelopen weekend uit. ,,Dat is fijn voor het gevoel.”

Van de Burgwal en Hollander reizen naar Tokio op de dag dat de Paralympische Spelen officieel worden geopend met de openingsceremonie. Ze behoren tot de laatste Nederlandse sporters die hun intrek zullen nemen in het Olympisch dorp. ,,Maar we hebben nog voldoende tijd om te acclimatiseren”, weet Van de Burgwal. Het badmintontoernooi begint volgende week woensdag, op 1 september, en duurt tot en met de slotdag van de Paralympics.

SYMBOLIEK In het feit dat coach en speelster in de late vlucht naar Japan zitten, schuilt ook een mooie symboliek. Ga maar na: Van de Burgwal pleitte er meer dan 10 jaar geleden al voor om para-badminton op het Paralympische programma te krijgen. Destijds behoorde ze zelf als rolstoelbadmintonster tot de mondiale elite. In 2011 werd de nu 38-jarige Woudenbergse wereldkampioene in het enkelspel. Met Inge Bakker (vrouwen) en Marcel Smouter (mix) won ze bovendien twee keer WK-zilver in het dubbelspel. 

,,In die jaren werd er al over gesproken om het badminton op de Spelen te krijgen, maar daarna heeft het nog jaren geduurd voor het zo ver was. Ik weet daar natuurlijk niet het fijne van, maar één van de dingen die veel tijd kostte, is het vaststellen van de verschillende klasses. Uitgangspunt is dat je, ondanks dat iedere sporter een eigen beperking heeft, eerlijke sport mogelijk maakt. Dat is een complex proces geweest. Uiteindelijk zijn er in Tokio straks zes olympische klasses waarin gespeeld wordt.”

Dat Van de Burgwal er bovendien als bondscoach bij is, lag een jaar geleden ook nog niet in de lijn van de verwachting. Ze fungeerde toen nog als rechterhand van bondscoach Eefje Muskens, maar werd in januari vrij onverwacht doorgeschoven. ,,Eefje had altijd met valide sporters gewerkt, het aangepast sporten is toch anders. Het vraagt om een andere benaderingswijze, waar mijn eigen achtergrond en ervaringen ook van pas komen”, schetst ze.

PLEZIER Ze merkt het bijvoorbeeld in de begeleiding en coaching van Megan Hollander, die haar linkeronderarm mist. Hollander trainde op topsportcentrum Papendal. ,,Op Papendal leef je in een cocon. Alles draait om de sport, om willen én moeten winnen. Dat kwam alleen niet overeen met de manier waarop Megan in het leven staat. Ze is jong, staat midden in het leven en heeft daar ook de mooie en minder mooie kanten van ingezien. Haar moeder is een tijdje geleden overleden. Mede daardoor was ze het plezier in de sport verloren.”

Dat laatste was in de samenwerking met Hollander leidend voor Van de Burgwal, die ook een eigen coachingspraktijk in Woudenberg heeft. ,,We hebben met elkaar gezocht naar het goede gevoel. Niet de druk erop leggen, maar punt voor punt plezier maken. Dat heeft de prestaties ook goed gedaan.” Van de Burgwal herinnert zich nog hun eerste toernooi van dit kalenderjaar, eind maart in Dubai. Hollander, die onbevangen speelde, schreef het toernooi vrij onverwacht op haar naam.

Toch was het nog lange tijd de vraag of Hollander überhaupt naar Tokio mocht afreizen. Het was het gevolg van een complexe kwalificatieprocedure, per klasse is in Tokio maar plek voor maximaal tien deelnemers. Maar iets meer dan een maand geleden kwam de definitieve bevestiging: Hollander werd door de Badminton World Federation toegelaten, waarna sportkoepel NOC*NSF de voordracht overnam. 

,,Mijn vakantie is niet doorgegaan, die heb ik natuurlijk met liefde opgeofferd. Want sindsdien ligt de focus natuurlijk op Tokio. De hele maand zijn we al bezig geweest met voorbereidingen. Denk aan hitteplannen, speelplannen tegen mogelijke opponenten, de hele organisatie eromheen. Er komt zo ontzettend veel bij kijken.”

BEELDVORMING Opmerkelijk is dat Van de Burgwal, die in een rolstoel belandde na een ernstig verkeersongeluk, in Tokio als ‘roller de coach is van een staander’, zo geeft ze zelf aan. ,,In het parabadminton zijn er nog steeds eigenlijk alleen valide trainers werkzaam. Het feit dat een roller zoals ik ook bondscoach kan zijn, is nog steeds een uitzondering, zelfs op de Paralympische Spelen. Ik vind het stiekem wel mooi dat ik die beeldvorming een klein beetje doorbreek.”

Het badmintontoernooi op de Paralympische Spelen begint volgende week woensdag met de poulewedstrijden. Het gezamenlijke doel van Van de Burgwal en Hollander is om de groepsfase door te komen. ,,De kwartfinale overleven zou mooi zijn. Een halve finale zit erin, al hebben we ook wat geluk nodig bij de loting”, meldt Van de Burgwal vlak voor vertrek.

Sowieso gaat ze genieten van de Olympische ervaring. ,,Het is allemaal vrij laat tot stand gekomen, maar het is natuurlijk ontzettend gaaf. In de eerste plaats voor Megan, maar voor mij persoonlijk geldt dat natuurlijk ook. Want ook voor mij voelt het alsof de cirkel nu rond gemaakt wordt.”

Edward Doelman