Meester Paul Haring: ‘Ik kom nog veel van mijn oud-leerlingen tegen in Woudenberg’

29 augustus 2021 om 06:38 Mensen

WOUDENBERG Paul Haring stond meer dan veertig jaar voor de klas op de Julianaschool, de Willem van Oranjeschool en de Olijfboom in Woudenberg.

Met een glimlach denkt hij terug aan de mooie momenten en met een grijns denkt hij terug aan de hilarische momenten. ,,Want lol heb ik ook veel gehad hoor. Met de kinderen en met mijn collega’s.’’

Zoveel plezier zelfs dat ieder jaar de Juliana-boys nog bij elkaar komen. Vier voormalige leerkrachten van de Julianaschool, te weten Paul Haring, Jan Maasland, Ab van Oostenbrugge en Hans van Santen. ,,Ieder jaar zien we elkaar.”

Ook denkt hij graag terug aan zijn allereerste eigen klas in Woudenberg. ,,Alle namen weet ik nog. Zo zat bijvoorbeeld wethouder Pieter de Kruif bij mij in de klas. En zijn de kinderen van toen nu al in de vijftig. Dat was echt een geweldige klas.”

GEEN DAG SPIJT Onderwijs zat hem niet in het bloed met een vader die beroepsmilitair was. ,,Tekenen deed ik al van jongs af aan, maar in de jaren zestig was er voor mij geen sprake van de kunstacademie. Toen koos ik voor het onderwijs en daar heb ik geen dag spijt van gehad.” Haring was in 1975 klaar met de pedagogische academie in Ede en inmiddels gekeurd voor militaire dienst. Hij wachtte nog even met een baan zoeken omdat hij in dienst moest. ,,Een paar weken voordat mijn diensttijd begon, werd bekend dat de lichting van 1954 niet hoefde. Ik ging toen direct op zoek naar een baan in het onderwijs. In het blad De Waarheidsvriend stond een vacature voor de Julianaschool in Woudenberg. Ik gaf een proefles en werd aangenomen. Ik volgde meester Van Bergen op, een bekende naam voor veel Woudenbergers. In november 1975 startte ik met mijn eerste klas. En ik deed direct een aanpassing. In die tijd kregen de meisjes handwerken en moesten de jongens tijdens het handwerken maar sommen gaan maken. Dat vond ik niet terecht en daarom ben ik met de jongens handenarbeid gaan doen”.

Na een aantal jaar op de Julianaschool keek Haring uit naar een nieuwe uitdaging. Die kwam op een andere Woudenbergse school: de Willem van Oranjeschool. ,,Meester Jan Mourik was destijds hoofd van de school. Op deze school heb ik tot 2014 gewerkt in diverse functies. ICT was één van mijn interesses en daar kon ik op ‘de Willem’ mijn ei wel in kwijt. In het begin was er één computer in de school, die stond in de kamer van de directeur. Kun je je dat nog voorstellen nu?”.

Adjunct-directeur, bouwcoördinator, leerkracht in de groepen 4 tot en met 8 en uiteindelijk zes jaar schooldirecteur. ,,Ik vertelde graag verhalen uit de Bijbel of over biologie of aardrijkskunde. Daarbij maakte ik vaak een illustratie op het schoolbord. Ik was altijd alert op pestgedrag, daar werd ik witheet van. Kinderen die gepest werden, daar nam ik het voor op”.

SCHOOLKAMPEN Hij genoot van de vragen die kinderen stellen. ,,Ik probeerde er altijd tijd voor te maken wanneer een kind een vraag over een actuele gebeurtenis had. En wanneer ik een grap uit kon halen, deed ik dat direct”, lacht hij. Goede herinneringen heeft hij bijvoorbeeld aan de schoolkampen. In groep 8 gingen de klassen op schoolkamp naar Lunteren, Otterlo en zelfs naar Hulshorst. ,,De fietstocht ernaar toe was soms al hilarisch. En tijdens de bonte avond deden we vaak als collega’s net zo hard mee met verkleden en stukjes opvoeren.” Haring heeft er zelfs nog fotoboeken van. En wijst zo aan wie wie is. ,,Ik kom veel van mijn oud-leerlingen nog tegen in Woudenberg. Die zijn nooit weggegaan of weer teruggekomen na jaren elders te hebben gewoond. Natuurlijk zijn er ook leerlingen die niet zo dol op mij waren. Maar dat was soms ook wel wederzijds, al probeerde ik daar professioneel in te zijn. Maar ik weet van mezelf dat ik, zeker in mijn jonge jaren, driftig was en dat hebben leerlingen weleens moeten ervaren. Dat spijt me nog steeds”, blikt hij terug. ,,Later word je wat milder en ga je meer ontspannen met de kinderen om.”

VOORBEREIDING Haring is getrouwd en heeft vier kinderen, drie kleinkinderen en een vierde kleinkind is op komst. Hun jongste zoon Peter is meervoudig gehandicapt en woont in Soest, hij komt in de weekenden thuis. ,,Mijn dochter is ook het onderwijs in gegaan. Als ik zie wat er tegenwoordig van hen gevraagd wordt aan voorbereiding en verslaglegging, dan verbaas ik me over de hoeveelheid. Wij legden vroeger aan het begin van het schooljaar een potlood, gum, psalmboek, taal- en rekenboek klaar en dan was je klaar met voorbereiden. Ik vind het goed dat het onderwijs nu meer leerlinggericht is. Ieder zijn eigen leerlijn vraagt echter ook wat een leerkracht.”

De oud-leerkracht merkte dat rond 2012 de rek eruit was. ,,Het kostte me steeds meer moeite om het werk vol te houden en uiteindelijk besloot ik in 2014 om vervroegd te stoppen. En daar heb ik geen spijt van. Het was mooi geweest. Nu ben ik 67 en geniet van mijn kleinkinderen en de vrijheid. Ook teken en schilder ik graag.” Hij rekende eens uit dat er ongeveer duizend kinderen bij hem in de klas hebben gezeten en dat hij die nog geregeld tegenkomt, blijft hij bijzonder vinden.

Janneke Hek