'Elke overwinning [is evenveel waard]'

Tiriatleet John de Graaf houdt van ultieme beproevingen

26 oktober 2020 om 11:38

Het is de ultieme beproeving voor de duursporter: 3,86 kilometer zwemmen, 180,2 kilometer fietsen en daarna een marathon van 42,195 kilometer rennen. Alleen de allersterksten, degenen die meer dan een halve dag fysiek én mentaal niet breken, halen de finish. De 32-jarige John de Graaf heeft de sportieve lijdensweg - want dat wordt het – voltooid in 10 uur, 59 minuten en 55 seconden. Direct na de finish viel hij zijn vrouw Christine en zoon James in de armen. ,,Mijn mooiste moment van de dag”, zegt hij.

De Graaf is zich bewust van de impact die zijn sportieve uitdaging op zijn jonge gezin had. Tijd om na een werkdag bij te praten op de bank? Een verjaardagsfeestje van familie? Een drankje met vrienden? Nadat De Graaf aan het begin van dit kalenderjaar besloot om zich te wagen aan een Iron Man, ging zijn sociale leven op pauze. ,,Op zaterdagavond zat ik niet thuis of bij vrienden op de bank, maar ging ik trainen. En de volgende dag weer. Ik heb als een monnik geleefd”, weet De Graaf, die verwijst naar een recente opmerking van zijn vrouw. ,,Ze zei nadat ik mijn zoontje op bed had gelegd en ik naar beneden kwam: ‘Hé, dit is de eerste keer in maanden dat ik zie dat je ook nog andere kleren hebt’. Ze was eraan gewend geraakt dat ik in sportkleding de trap afliep.”

Urenlang trainen en daarmee een ijzersterke conditie opbouwen, dat is een vereiste voor triatleten. De Graaf deed zo’n 25 uur per week aan zwemtraining, wielrennen, hardlopen en yoga; dat laatste om zijn spieren ook soepel te houden. Aan de hand van zijn trainer Mathijm Wassink werd hij in zeven maanden klaargestoomd. ,,Ik ben altijd van de extremen geweest, ik ben iemand die altijd het uiterste van zichzelf vraagt”, zegt De Graaf, in het dagelijks leven mede-eigenaar van de bedrijven Heart for Gardens en Tiemex & Stefco Logistics. ,,Daarnaast voetbal ik in de senioren van Woudenberg voor de lol, maar ik ging ook naar de sportschool en deed aan CrossFit.”

Daarmee beschikte De Graaf dus al over een getraind lichaam. ,,Maar ik had het lichaam van een krachtsporter. Aan al die spiermassa heb je niets als je voor een Iron Man duurvermogen op moet bouwen.” In eerste instantie richtte De Graaf zich op deelname aan de triathlonklassieker in Frankfurt. Die ging vanwege corona echter niet door, waarna hij zijn trainingsprogramma om moest gooien. Het evenement in Tallinn, de hoofdstad van Estland, ging als enige Europese Iron Man-event nog wél door.

ONHEILSPELLEND De Graaf zegt dat hij op de dag zelf ‘de onzekerheid inging, op alle vlakken’. ,,In alle vroegte moet je het open water in. Met nog 14 graden was dat stervenskoud, terwijl hoge golven op je afkomen. Vooraf hoop je dat je er klaar voor bent, maar de start heb ik als heel onheilspellend ervaren.” Dat onheilspellende gold eigenlijk voor alle onderdelen. ,,Ik had vooraf bijvoorbeeld wel eenn keer 3,8 kilometer in het Henschotermeer gezwommen, maar dat was onvergelijkbaar met het open water in Estland. En daarnaast had ik ook nooit eerder 180 kilometer achter elkaar gefietst of een marathon gerend. Laat staan dat je dat dan achter elkaar moet doen.”

De Graaf overtrof zichzelf echter in Tallinn. Na anderhalf uur ‘overleven’ in het water klom hij op de fiets, waar meer dan een halve werkdag (iets minder dan zes uur) op volgde. ,,Los van de fysieke inspanning die al tot het gaatje en nog verder is, moet je tijdens de Iron Man ook je kop er heel goed bijhouden. Je moet bijvoorbeeld zorgen dat je goed blijft eten en drinken en dat je je houdt aan de regels van de Iron Man.” Zo mocht er tijdens het wielrennen geen treintje met verschillende triatleten gevormd worden. ,,Door in een groepje te gaan rijden kun je voordeel hebben. Je fietst niet altijd in de wind. Maar dat is niet de insteek van Iron Man: Je doet alles op eigen kracht en conditie”, schetst De Graaf.

Tot over de helft van de afsluitende marathon ging de Woudenberger heel goed. Maar na 25, 26 kilometer raakte hij uitgeput. ,,Mijn lichaam was op, werkelijk álles deed pijn. Maar mentaal ga je door. Het klinkt misschien gek, maar ik heb het gevoel dat het mentale het op dat moment overnam van mijn lichaam.” Dat laatste is ook wat De Graaf ambieerde. Hij wilde met zijn deelname grenzen verleggen. ,,Dat heb ik in alle opzichten gedaan. In doelen stellen, in discipline, in voeding, in buiten je comfortzone treden. Het is een heel heftige tijd geweest.”

Uiteindelijk wist hij - op wilskracht - in het slot van de marathon zelfs nog te versnellen, waardoor hij met een met een marathon van 3,5 uur onder de barrière van de 11 uur finishte. Het weerzien met vrouw en zoontje na de eindstreep was intens. ,,Het emotioneert mij nog steeds. Het is zo’n rollercoaster van emoties waarin je terechtkomt op het moment dat je besluit om de uitdaging van de Iron Man aan te gaan.”

CORONA EN MOTIVATIE De Graaf maakte veel trainingsuren in coronatijd. Ook nu zitten ‘we' in een gedeeltelijke lockdown. ,,Motivatie houden om te blijven sporten, dat was voor mij ook lastig. Negen van de tien keer wil je liever op de bank blijven zitten, ik voelde mij ook constant moe. Maar toch ben ik gegaan. Voor mij is het ook elke training weer een overwinning op zich geweest. En zo geldt dat voor iedereen: de één levert voor zichzelf een mooie prestatie als hij of zij een rondje door het park wandelt, de ander gaat trainen om 10 kilometer te rennen. Elke overwinning op jezelf is evenveel waard”, benadrukt De Graaf.

Uiteraard had hij zijn finish in Tallinn tijdens die ellenlange trainingen gevisualiseerd in zijn hoofd. ,,Minstens duizend keer”, lacht De Graaf. ,,Maar wat ik mij er ook had voorgesteld, het was nog veel mooier dan ik mij had voorgesteld. Het voelde voor mij alsof je je schoolexamen haalt, maar dan tien keer in het kwadraat. En daar, toen ik mijn vrouw en kind weer zag, kwam alles samen.”