'Fantastisch om ze [te zien groeien]'

Arnold Keller met pensioen als bokstrainer

16 juni 2020 om 12:57

Arnold is opgeleid als boksinstructeur en coach bij de NBB, studeerde sportpsychologie bij Kilroy's Sportpsychology, deed de opleiding sportmassage aan het bekende instituut van Thim van der Laan, verdiepte zich in geweldloze communicatie bij het Nederlands Centrum voor Geweldige Communicatie en werd docent Rots en Water training via het Gadaku Institute. Al deze opleidingen pasten goed bij elkaar en boden hem een groot scala aan vaardigheden. Hij kent de problemen van kinderen met sociaal emotionele problematiek uit eigen ervaring doordat hij zelf ADHD en PDD NOS (een autisme spectrum stoornis) heeft.

Bij reguliere sportverenigingen kunnen deze kinderen door hun problematiek vaak moeilijk meedoen. Dat vindt hij jammer: ,,Bij de bokslessen van Team Keller in Amersfoort, waar ik veertig jaar heb les gegeven, deden er ook kinderen met sociaal-emotionele problematiek mee. Dat pakte vaak goed uit. Kinderen met deze problemen voelden zich er daar bij horen en kinderen zonder leerden spelenderwijs rekening houden met kinderen die minder goed meekwamen. In 2011 startte ik het project 'Boksen met een maatje'. Een kind kon daarbij samen met een ouder, broer of zus komen trainen in Amersfoort. Er kwamen vooral kinderen met autisme.''

ZELFVERTROUWEN Twee jaar lang volgden en monitorden vier studenten van de Vrije Universiteit in Amsterdam die lessen. ,,Uit hun onderzoek bleek dat de boksinterventie een positief effect had op motorische vaardigheden zoals een evenwaardige links- en rechtshandigheid en reactiesnelheid, op mentale aspecten zoals jezelf durven verdedigen, op weerbaarheid en op het zelfvertrouwen van de kinderen. Je wordt bij boksen met jezelf geconfronteerd. Je zag de kinderen gaandeweg groeien. Ze werden weerbaarder en kregen meer zelfvertrouwen. Ik kreeg daar veel positieve reacties over van ouders en docenten van scholen. Toen startte ik in 2015 bij Sportstudio Keller in een daarvoor ingerichte ruimte achter mijn huis met 'Boksen Extra'. Dat was voor kinderen van 10 tot 15 jaar met sociaal-emotionele problematiek."

Anderhalf jaar geleden is hij gestopt met de lessen van Team Keller. Nu gaan ook de reguliere lessen bij Sportstudio Keller stoppen. Arnold gaf afgelopen jaren ook veel lessen op scholen. Zijn activiteiten bestonden vooral uit bokstraining, conditietraining, weerbaarheidsoefeningen, coördinatie-oefeningen en rollenspelen. ,,Hoewel ik alle sport leuk vind, deed ik zelf alleen aan boksen. Daar begon ik mee toen ik 14 jaar was naar aanleiding van een niet goed aflopende ruzie op het schoolplein van de mulo. Mijn oudste broer adviseerde me toen om een keer mee te gaan naar de boksschool in Gouda waar hij trainde. Het boksen hielp me beter om te gaan met mijn problematiek. De interesse in boksen is nooit meer overgegaan. Veel mensen hebben een verkeerd beeld van boksen. Boksen is een sport van balans, precisie, discipline en afspraken of strikte regels, niet van agressie en geweld. Concentratie, coördinatievermogen en zelfbeheersing zijn heel belangrijk.''

Na 45 jaar intensief sporten en lesgeven zet Arnold een punt achter zijn carrière en gaat hij met pensioen, omdat ook zijn echtgenote Klaske binnenkort met pensioen gaat. ,,Het was geen gemakkelijke beslissing, omdat ik erg genoot van het omgaan met jongeren. Het was fantastisch om ze te zien groeien. Het ging nooit om de prestatie, maar om het plezier in sporten."

VREEMDE RECORDPOGINGEN Sporten hield voor Arnold ook het opzoeken van uitdagingen in. Hij deed sinds 1990 verschillende recordpogingen die in het Guiness Book of Records terecht kwamen. ,,Ik zocht altijd vreemde recordpogingen op die anderen niet zo gauw zouden ondernemen zoals achteruit fietsen, een recordafstand fietsen op een éénwieler, zo veel mogelijk sit-ups doen of het werelduurrecord achteruit fietsen op een tandem op mijn 70e verjaardag in 2019. Hoe gekker, hoe leuker ik het vond. Maar ik verbond altijd een goed doel aan mijn recordpogingen, zoals Stichting Wereldkinderen, Buurtvereniging 't Spoor, Jeugdcentrum Chill Out, de Hartstichting en Stichting Make-a-Wish. Mijn recordpoging leverde hen geld op. Ik blijf natuurlijk nog wel elke dag een uurtje trainen in mijn sportstudio en wil komend jaar ook nog twee recordpogingen doen. Het lijkt me mooi om, als iemand één of meer van mijn records zou willen verbreken, die persoon te coachen. Verder hoop ik nu meer tijd te hebben voor mijn andere passie; muziek. Bij de Railroad Thunderbirds ben ik een paar jaar geleden gestopt als zanger, maar ik blijf voorlopig nog altijd alleen of met anderen af en toe optreden. En een balletje trappen met mijn kleinzoon is ook leuk."