Greet en Sjani 25 jaar in het onderwijs: 'Nooit saai'

WOUDENBERG Op de Wartburgschool in Woudenberg zijn twee leerkrachten die er al 25 jaar werken: Sjani Osnabrugge en Greet Sneep. Ze benadrukken dat de tekst in het logo van de school, 'Zorgen voor elkaar', voor hen erg belangrijk is.

Hannie van de Veen

Hun werk verschilt nogal en ook in school komen ze elkaar weinig tegen. Greet werkt in een ruimte in het oude gedeelte terwijl Sjani's lokaal boven in het nieuwe deel is. Sjani had altijd een groep in de bovenbouw en Greet deed al die tijd remedial teaching.

Ze vierden hun jubileum met het team: ze kregen muziekles van Fidelio-leden en er werd samen 'feestelijk gegeten'. Vooral Sjani houdt van muziek. Ze deed ook mee aan de Blazersklas van Fidelio in 2019 en ook Greet vond het ,,leuk om samen te musiceren''.

WOORDENSCHAT Greet Sneep vertelt over haar schoolloopbaan: ,,Ik ging graag met kinderen om en wilde daarvoor doorleren. Na de mavo in Driebergen bezocht ik de havo en de Pedagogische Academie (PA) aan de Driestar in Gouda. Kleuters en de lagere groepen trekken me de laatste jaren het meest. Ik kwam op een streekschool in Doorn terecht, de Gisbertus Voetiusschool, met veel leerlingen van boerderijen.

Toen ik in verwachting raakte ging ik remedial teaching doen. Inmiddels werkte mijn man in Woudenberg, eerst op de Rehobothschool (Olijfboom) en later op de Wartburg. André Frietema, de toenmalige directeur op de Wartburg, zat op de PA bij mij in de klas en vroeg me voor R.T. omdat hij wist hoe ik werkte. Ik las veel en kreeg er meer kennis over. Problemen kregen zo een naam. Ook volgde ik cursussen.

Tegenwoordig beperk ik me tot taal, lezen en schrijven. Vooral analyseren en synthetiseren zijn belangrijk. Ook begeleid ik leesmoeders en maak handelingsplannen. Testen doen anderen. Zowel met leerkrachten als leesmoeders bespreek ik geregeld hoe het met een kind gaat. Nu taalontwikkeling bij kleuters belangrijker wordt, ben ik ook betrokken bij een voorleesproject om hun woordenschat te vergroten: gaan we wel of niet al letters aanbieden? Door het verschil in rijpheid verschilt het niveau van kleuters nogal. Je intuïtie speelt naast kennis en ervaring een grote rol. Veel kinderen hebben extra hulp nodig dus doe ik het nu in groepjes en bedenk oplossingen zoals duolezen of niveaulezen door de hele school. Er is goede samenwerking met de IB-ers. In de hogere klassen hebben alleen kinderen met dyslexie extra aandacht nodig."

MONDIGER Sjani Osnabrugge wist na het vmbo in Hoevelaken niet wat ze wilde. Het werd een driejarige opleiding agogisch werk, om met verstandelijk gehandicapten te werken. Ze kreeg geen baan en meldde zich toen bij de PABO van de Driestar.

Tijdens haar opleiding reisde ze heen en weer naar Gouda. Ze werd Leraren in Opleiding-stagiaire in Doorn, waar ze elf jaar werkte. De bovenbouw, groep 7 en 8, trokken haar het meest, ,,omdat je dan echte gesprekken met kinderen hebt''.

Vroeger moest een juf streng zijn, orde houden en zorgen voor goede cijfers maar tegenwoordig draait het om eigenaarschap en zelfstandigheid bij kinderen.

Dat merkte ze bij de Wittenberg waar ze voor de start van de Wartburg even werkte: ,,Hier zijn kinderen anders en mondiger dan vroeger. Een band met kinderen opbouwen is het mooiste. Dat doe ik met een beloningssysteem met complimenten. Dan verdienen ze het om iets leuks te doen.

Ook ga ik tussendoor vaak even bewegen of zingen met de klas zodat ze weer fris verder kunnen. Daarbij moet je wel jezelf zijn zodat er openheid, veiligheid, rust en vertrouwen in een groep groeit. Ik geef graag muziek, maar ook natuur, geschiedenis en aardrijkskunde vind ik leuk met onze methodes.

Bijbellessen zijn voor mij een moment om de dag rustig te starten. Ik vorm nu een duo met een onervaren zij-instromer, maar dat gaat prima. We overleggen wie welke les geeft: ik doe verkeer, muziek en aardrijkskunde en zij is creatief en doet natuur. Werkstukken maken hoort erbij in onze groep. Dat is veel werk om door te lezen maar wel erg leuk."

Voor haar jubileum heeft de klas een krant gemaakt over haar: 'Juf Osnabrugge is net een vulkaan, je weet nooit wanneer ze uitbarst', met andere woorden je weet nooit wat ze nu weer bedenkt.

,,School en onderwijs zijn de afgelopen jaren veranderd'', merkt Osnabrugge op. ,,Veel collega's zijn weg en jongeren kwamen, maar daar kun je veel van leren. Iedere dag doen we wel wat samen met het team. Het is nooit saai. Ook is er met een app en computers gemakkelijker contact met ouders. Daardoor kunnen de verslaglegging en de digitale rapporten minder uitgebreid. Een vooruitgang is de differentiatie voor alle kinderen."

Greet en Sjani benadrukken dat het logo van de school, 'Zorgen voor elkaar', voor hen erg belangrijk is.