Creatief

Voor De Woudenberger schrijft Sjoukje van Krimpen van Van Krimpen Statema uitvaartzorg in Woudenberg geregeld een column.

We krijgen een melding van overlijden binnen van een familie, die al meteen aan de telefoon aangeeft graag zoveel mogelijk zelf te willen doen.

Dat is mooi. Want dat helpt families vaak bij het verwerkingsproces. Ook voor jonge kinderen geeft het houvast als ze een rol hebben. Een eigen taak waarvoor ze zich verantwoordelijk voelen.

Ik maak een afspraak in onze opslagruimte van de uitvaartkisten om een kist uit te zoeken. We hebben natuurlijk een voorbeeldboek met foto’s van diverse soorten kisten, maar het is toch anders als je even kunt voelen aan het hout en kunt zien hoe de kist er in het echt uitziet. Dat geeft deze familie rust. Ze kiezen voor een licht houten ‘zelfbouwpakket’. Gemakkelijk in elkaar te zetten door de panelen aan elkaar te schroeven. En ongelakt dus ze kunnen op de kist schilderen.  Een van de kinderen is erg handig en vindt het fijn om dit voor zijn moeder te maken.

Een dochter is grafisch vormgever, dus daar wordt door de familie ook zelf in voorzien. Het wordt een vierkante rouwkaart. Op de voorkant een foto van moeder in haar tuin die vol met bloemen staat. Heel vrolijk. ,,Want moeder was een leuke, kleurrijke vrouw.’’

Ik vraag of ik even mag ‘meekijken’. Niet omdat we het beter willen weten, maar omdat we door de jaren heen expertise hebben opgebouwd. En er graag aan willen bijdragen dat de informatie duidelijk en volledig is.

Nadat de kist gesloten is, beschilderen de kleinkinderen de zijkanten met vlinders en hartjes. Een van de kinderen doet rode lippenstift op en drukt een mooie, dikke kus op de bovenkant van de kist.

Op de dag voor de uitvaart komt een groepje vriendinnen van de kinderen om een groot bloemstuk te maken van bloemen uit haar eigen tuin. Het is mooi om te zien hoe er tijdens het bloemschikken verhalen en herinneringen worden gedeeld. Over hoe ze tot het laatst met veel liefde haar tuin heeft verzorgd.

En over die ene witte roos, die ze zo mooi vond en die nog net was opengegaan op de dag dat ze overleed.

Het is een bijzonder afscheid. De kleinkinderen steken kaarsjes aan als teken van liefde en genegenheid voor hun oma. Ze strooien rozenblaadjes in allerlei kleuren in het graf uit hun eigen mandjes. Een van de kinderen zingt ‘Dat ik je mis’ van Maaike Ouboter.

Na afloop is er koffie met appeltaart, door de kinderen zelf gebakken.

De familie heeft deze uitvaart voor een deel zelf geregeld. Een harmonieus samenspel van creativiteit, dat vaak bij families aanwezig is.

Soms is onze rol ook om goed te zien waar we de regie nemen en waar we terughoudend zijn om de creativiteit van families de ruimte te geven.

Sjoukje Van Krimpen
www.vankrimpenstatema.nl